ἀποδημία

ἀπόδημος

ἀποδία
ἀπό·δημος, ος, ον, qui voyage hors de son pays, Pd. P. 4, 5 ; Plut. M. 799f ; ἀ. στρατεία, Luc. Am. 6, expédition en pays étranger ||
E Dor. -δαμος [δᾱ] Pd. l. c.
Étym. ἀπό, δῆμος.