ἀπόγονος
ἀπογραφεύςἀπό·γονος, ος, ον,
qui descend de, qui vient de, descendant ; gén. Thc. 1, 101 ; Xén. Mem. 3, 5, 11,
etc. ; avec un
adj. ὑμέτεροι ἀπόγονοι,
Hdt. 7, 150,
vos descendants ; au fém. Soph. O.C. 534 ; en parl. de choses,
qui naît de, qui provient de, gén.
Hdt. 6, 86 ;
Luc. Somn.
23, Pr.
3, etc.
Étym.
ἀπογίγνομαι.