ἀποκάθημαι

ἀποκαθίζω

ἀποκαθιστάνω
ἀπο·καθίζω (part. ao. -καθίσας)
1 siéger à l’écart, Pol. 31, 10, 3 ||
2 s’asseoir à terre, Plut. M. 649b.