ἀπομυθέομαι-οῦμαι

ἀπόμυιος

ἀπομυκάομαι-ῶμαι
ἀπό·μυιος, ος, ον, qui chasse les mouches, ép. de Zeus et d’Hèraklès, Paus. 5, 14, 1 ; El. N.A. 5, 17 ; 11, 8.
Étym. ἀπό, μυῖα.