ἀπονάρκωσις

ἀπονεκρόω-ῶ

ἀπονέκρωσις
ἀπο·νεκρόω-ῶ, faire mourir, d’où au pass. mourir, périr, DS. 2, 12 ; Luc. V.H. 2, 1 ; fig. tuer (l’espoir, la pudeur, etc.) Rhét. 1, 472 W. ; Arr. Epict. 4, 5, 21.