ἀπονίνημι
ἀπόνιπτρονἀπ·ονίνημι, seul. au
moy. ἀπονίναμαι (f. ἀπονήσομαι, ao. ἀπωνάμην) tirer profit
de, jouir de, gén. Il. 17, 25 ; τῶνδ’ ἀπόναιο, Il.
24, 556, puisses-tu en jouir !
abs. Od.
11, 324, etc.
||
E Ao. 2 épq. 3 sg. ἀπόνητο,
Od. 11, 324 ;
17, 293 ; ion.
ἀπώνητο, Hdt.
1, 168 ; opt. 3
pl. ἀποναίατο, Hh. Cer. 132 ; inf. ἀπόνασθαι, A. Rh.
2, 196 ; part.
ἀπονήμενος, Od.
24, 30.