ἀποφράση

ἀποφράσσω

ἀποφρέω
ἀπο·φράσσω, att. ἀπο·φράττω (f. -φράξω)
1 obstruer, boucher, Hpc. 253, 35 ; Plat. Tim. 91c ; Dém. 1276, 10 ||
2 dégager de tout obstacle, déboucher, Diosc. 1, 68 ||
Moy. ἀπ. τινά, Thc. 8, 104, intercepter la route à qqn.