ἀποφυγγάνω

ἀποφυγή

ἀποφύλιος
ἀποφυγή, ῆς (ἡ) [ῡ]
I action d’échapper, Plat. Phæd. 107c, etc. ||
II moyen d’échapper, d’où :
1 port de refuge, Thc. 8, 106 ||
2 excuse, Arstd. t. 2, 85.
Étym. ἀποφεύγω.