ἀπόφυξις

ἀποφυσάω-ῶ

ἀποφυσητέον
ἀπο·φυσάω-ῶ, f. ήσω [ῡ]
1 dissiper par son souffle, Ar. Vesp. 330 ; Arstt. Meteor. 2, 6, 18 ||
2 exhaler, Luc. Nav. 26.