ἀπόπνοια

ἀποποιέομαι-οῦμαι

ἀποποίησις
ἀπο·ποιέομαι-οῦμαι, écarter de soi, repousser, acc. Plut. M. 152a ; Spt. Job 15, 4, etc. ; avec un inf. feindre de ne pas, M. Tyr. 24, 4.