ἀπόρθητος
ἀπορθόω-ῶἀ·πόρθητος, ος,
ον :
1 non dévasté,
Il. 12, 11 ;
Eschl. Pers.
348 ; Hdt.
6, 28, etc.
||
2 qu’on ne peut dévaster,
inexpugnable, Antiph. (Ath. 681c); DS. 36, 5, 3 ||
E Fém. -ήτη, Eur. Med. 826 (vulg. -ητος).
Étym.
ἀ, πορθέω.