ἀποθηριόω-ῶ

ἀποθηρίωσις

ἀποθησαυρίζω
ἀποθηρίωσις, εως (ἡ)
1 action de rendre sauvage, Plut. M. 1045b ||
2 action d’exaspérer, DS. Exc. p. 603, 18.
Étym. ἀποθηριόω.