ἀπότιμος

ἀποτίναγμα

ἀποτινακτικός
ἀποτίναγμα, ατος (τὸ) [ῑ] ce qu’on fait tomber en secouant ou en peignant (du chanvre), d’où objet de rebut, Symm. Esaï. 1, 31.
Étym. ἀποτινάσσω.