ἀποτινακτικός

ἀποτινάσσω

ἀποτίννυμι
ἀπο·τινάσσω [ῐ] faire tomber en secouant, Eur. Bacch. 253 ||
Moy. m. sign. Gal. ; fig. Spt. 1 Reg. 10, 2.