ἀποτρέπω

ἀποτρέχω

ἀπότρεψις
ἀπο·τρέχω (f. ἀποθρέξομαι, ou ἀποδραμοῦμαι, ao. 2 ἀπέδραμον, pf. inus.)
1 s’éloigner en courant, Hdt. 4, 203 ; Xén. An. 5, 2, 6, etc. ; Plat. Theæt. 171d, etc. ; d’où en gén. s’éloigner (par mer ou par terre) Pol. 3, 22, 7 ; 3, 24, 11, etc. ||
2 courir fort, ou sel. d’autres, lutter à la course, Ar. Nub. 1005 ||
E Fut. -θρέξομαι, Ar. l. c. ou -δραμοῦμαι, Xén. An. 7, 6, 5 ; -θρέξω, Plat. com. 2-2, 695 Mein.