ἀποτροφή

ἀπότροφος

ἀπότροχος
ἀπότροφος, ος, ον :
1 nourri ou élevé loin de (ses parents) Hdt. 2, 64 ||
2 p. suite, étranger à, gén. Plut. M. 917c.
Étym. ἀποτρέφω.