ἀπουράω-ῶ

ἀπουράω-ῶ (seul. f. ἀπουρήσω, Il. 22, 489, et part. ao. 1 ἀπούρας, Il. 1, 356 ; dor. ἀπούραις, Pd. 4, 149 ; sel. d’autres, part. prés. d’un verbe éol. *ἀπούραμι) c. ἀπαυράω.