ἀπούρησις

ἀπουρίζω

ἄπουρος
ἀπ·ουρίζω (seul. f. 3 pl. -ουρίσσουσιν) ion. c. ἀφορίζω, déplacer les bornes (d’un champ), c. à d. empiéter sur, usurper, Il. 22, 489.
Étym. sel. d’autres, var. ἀπουρήσουσι = ἀπαυρήσουσι, v. ἀπαυράω.