ἀπρασία

ἄπρατος

ἀπράϋντος
ἄ·πρατος, ος, ον [ᾱτ]
1 non vendu, Lys. 108, 44 (corr. ἄπρακτος Scheibe) ; en mauv. part en parl. de pers. Eschn. 31, 19 ||
2 qui ne peut se vendre, Dém. 910, 1.
Étym. ἀ, πιπράσκω.