ἀπροθύμως

ἀπροϊδής

ἀπροϊδῶς
ἀ·προϊδής, ής, ές [ῐ]
1 imprévu, Anth. 7, 213 ; Nic. Th. 2, 18 ||
2 imprévoyant, qui agit à son insu, Nonn. Jo. 7, 168.
Étym. ἀ, προϊδεῖν.