ἀπρόσικτος

ἀπρόσιτος

ἀπροσίτως
ἀ·πρόσιτος, ος, ον [ῐ] inabordable, inaccessible, en parl. de choses (montagne, précipice, etc.) Pol. 3, 49, 7 ; DS. 19, 96 ; fig. Plut. Alc. 4, etc.
Étym. ἀ, πρόσειμι.