ἀπροτίελπτος

ἀπροτίμαστος

ἀπροτίοπτος
ἀ·προτί·μαστος, ος, ον [ῐ]
1 non touché, non outragé, Il. 19, 263 ||
2 qu’on ne peut atteindre, Euph. 62.
Étym. ἀ, προτί, μάσσω.