ἀψοφητί

ἀψόφητος

ἀψοφία
ἀ·ψόφητος, ος, ον, sans bruit : ἀ. κωκυμάτων, Soph. Aj. 321, sans aucun bruit de lamentations.
Étym. ἀ, ψοφέω.