Ἄψυρτος

ἀψυχαγώγητος

ἀψυχαγωγήτως
ἀψυχαγώγητος, ος, ον [ῡᾰ] qui ne réjouit pas (litt. qui n’entraîne pas) le cœur, Pol. 9, 1, 5.
Étym. ἀ, ψυχαγωγέω.