ἀψυχαγωγήτως

ἀψυχέω-ῶ

ἀψυχία
ἀψυχέω-ῶ (ao. ἠψύχησα) [ῡ] être inanimé, Hpc. 463, 15 ; 1207a.
Étym. ἄψυχος.