ἀπημονία

ἀπημοσύνη

ἀπήμων
ἀπημοσύνη, ης (ἡ) [ῠ]
1 pass. absence de souffrance, Thgn. 758 ; Anth. 11, 382 ||
2 act. innocuité, Opp. H. 2, 647.
Étym. ἀπήμων.