ἀπηόριος

ἀπήορος

ἀπηρής
ἀπ·ήορος, ος, ον, litt. qui se lève loin de, d’où qui apparaît ou se tient à distance de, gén. Arat. 396, 895 ||
E Dor. ἀπάορος [πᾱ] Pd. P. 8, 90 ; ἀπήωρος.
Étym. ἀπό, ἀείρω.