Ἀρχεδίκη

ἀρχεδίκης

Ἀρχέδικος
ἀρχε·δίκης, ου (ὁ) [ῐ] premier possesseur, possesseur légitime, Pd. P. 4, 9.
Étym. ἄρχω, δίκη.