ἀρχιθύτης

ἀρχικέραυνος

Ἀρχικλῆς
ἀρχι·κέραυνος, ος, ον [ῐ] qui commande à la foudre, Cléanth. H. Jov. 31 ; Orph. fr. 6, 9.
Étym. var. ἀργικ-.