ἀρχιτεκτονεύω

ἀρχιτεκτονέω-ῶ

ἀρχιτεκτόνημα
ἀρχιτεκτονέω-ῶ [ῐ]
1 être architecte, Plut. Per. 13, etc. ||
2 être directeur, chef, Ar. Pax 305, etc. ||
E Pf. pass. inf. ἠρχιτεκτονῆσθαι, Th. Char. 2, 5.
Étym. ἀρχιτέκτων.