Ἀρεταῖος

ἀρεταλογία

ἀρεταλόγος
ἀρεταλογία, ας (ἡ) [ᾰτᾱ] récit de choses merveilleuses (et non sel. l’interprétation commune, dissertation bouffonne sur la vertu), Str. ||
E Ion. -ίη, Man. 4, 447.
Étym. ἀρεταλόγος.