ἀριστείη

ἀριστεῖον

ἀριστερά
ἀριστεῖον, ου (τὸ) [ᾰ] d’ord. au pl. prix de la bravoure ou de la supériorité, Hdt. 8, 122, 123 (ion. ἀριστήϊα) ; Soph. Aj. 464 ; Plat. Leg. 919e, etc.
Étym. ἄριστος.