ἄρκος

ἀρκούντως

ἀρκόφθαλμον
ἀρκούντως, adv. d’une manière suffisante, Eschl. Ch. 892 ; Thc. 1, 22 ; ἀ. ἔχει, Eur. Hec. 318 ; Pol. 2, 37, 6, il suffit ||
E Non contr. ἀρκεόντως, Ps.-Plut. V. Hom. 7.
Étym. ἀρκέω.