ἀρκυστάσιον

ἀρκύστατος

ἀρκυωρέω-ῶ
ἀρκύ·στατος, ος, ον [τᾰ] tendu comme un filet pour enlacer, Eur. Or. 1420 ; τὰ ἀρκύστατα, Eschl. Eum. 112, Ag. 1375 ; Soph. El. 1476, filets tendus ||
E Fém. dor. ἀρκυστάτα, Eur. l. c.
Étym. ἄρκυς, στατός.