Ἀρταμίτιον

ἄρταμος

Ἀρταμουξία
ἄρταμος, ου () [τᾰ]
1 boucher, d’où cuisinier, Xén. Cyr. 2, 2, 4 ; Epicrat. (Ath. 665f) ||
2 meurtrier, assassin, Soph. fr. 848 ; Lyc. 236, 797.