ἀρτυματώδης

ἀρτύνας

ἄρτυνος
ἀρτύνας, ου (ὁ) [ῡ] litt. ordonnateur (cf. ἁρμοστής), magistrat d’Argos et d’Épidaure, Thc. 5, 47.
Étym. ἀρτύνω.