Ἀρητάδης

ἄρηται

ἀρήτειρα
ἄρηται [ᾰ] 3 sg. sbj. ao. 2 moy. d’αἴρω.
ἄρηται [ᾱ] 3 sg. sbj. ao. 1 moy. d’αἴρω.