Ἄρητος

ἀρητύω

ἄρθεν
ἀρητύω (seul. part. pf. pass. ἀρητυμένοι, Alc. 47 ; p.-ê. ἀρυτήμενοι, éol. p. ἀρυτόμενοι, conj. Bgk) puiser.
Étym. cf. ἀρύω.