ἀρωματῖτις

ἀρωματοπώλης

ἀρωματοφόρος
ἀρωματο·πώλης, ου (ὁ) [ᾰᾰ] marchand d’aromates, Artém. 2, 22 (ἄρωμα 1, πωλέω).