ἄσϐεστος
Ἄσϐετοςἄ·σϐεστος, ος,
ον :
1 inextinguible (feu,
incendie, etc.) Il. 16, 123 ; Pd. I. 3, 60 ; Anth. 9, 167 ||
2 fig. βοή, Il. 11, 50, etc. ; γέλως, Il. 1, 599 ; Od. 8, 326, cri, rire
inextinguible ; Ὠκεανοῖο πόρος ἄ.
Eschl. Pr.
532, étendue sans bornes de l’Océan ;
κλέος ἄ. Od.
4, 584, gloire éternelle ;
subst. ἡ ἄ. (s. e. τίτανος) chaux vive, Diosc.
5, 133 ||
E Fém. ἀσϐέστη, Il. l. c.
Étym.
ἀ, σϐέννυμι.