ἀσχημόνησις

ἀσχημόνως

ἄσχημος
ἀσχημόνως, adv. avec inconvenance ou indécence, Jos. B.J. 2, 12, 1 ||
Sup. -ονέστατα, Plat. Leg. 959d.
Étym. ἀσχήμων.