ἀσχήμων
ἀσχιδήςἀ·σχήμων, ων, ον,
gén. ονος :
1 mal conformé, difforme,
Hpc. Art.
796 ||
2 fig. inconvenant, indécent, honteux, Hdt. 7, 160, Plat. Phil. 46a ; Arstt. ||
Cp. -ονέστερος, Hpc.
824g ;
Plat. Leg.
918b ;
Arstt. Nic.
4, 7, 11, etc.
Étym.
ἀ, σχῆμα.