Ἀσίς

ἀσιτέω-ῶ

ἀσιτί
ἀσιτέω-ῶ (ao. ἠσίτησα) []
1 ne pas manger, jeûner, Eur. Hipp. 277 ; Plat. Conv. 220a ; Arstt. H.A. 8, 5, 5 ||
2 n’avoir pas d’appétit, Hpc. Aph. 1245.
Étym. ἄσιτος.