ἀσκεύαστος

ἀσκευής

ἄσκευος
ἀ·σκευής, ής, ές :
1 sans instruments, sans outils, Hdt. 3, 131 ||
2 sans meubles, Muson. (Stob. Fl. 67, 20).
Étym. ἀ, σκεῦος.