ἀσπαρίζω

ἄσπαρτος

Ἀσπασία
ἄ·σπαρτος, ος, ον :
1 non ensemencé, Od. 9, 123 ||
2 non semé, non planté, qui pousse sans culture, Od. 9, 109, Numén. (Ath. 371b).
Étym. ἀ, σπείρω.