ἀσπαστικός

ἀσπαστός

ἀσπαστύς
ἀσπαστός, ή, όν, accueilli avec joie, agréable, Od. 13, 35, etc. ; Eur. Plat. ; neutre adv. ἀσπαστόν, Od. 5, 398 ; Hés. Sc. 42, avec joie ||
Cp. -ότερος, Hdt. 1, 62 ||
E Fém. dor. ἀσπαστά, Mosch. 5, 7.
Étym. vb. d’ἀσπάζομαι.