ἀσφαγής

ἀσφάδαστος

ἄσφακτος
ἀ·σφάδαστος, ος, ον [φᾰ] sans convulsions, d’où sans douleur, Eschl. Ag. 1293 ; Soph. Aj. 833.
Étym. ἀ, σφαδάζω.