ἀσπιδότροφος

ἀσπιδοῦχος

ἀσπιδοφέρμων
ἀσπιδοῦχος, ος, ον [ῐ] qui tient un bouclier, Soph. fr. 376 ; Eur. Suppl. 1144.
Étym. ἀ. ἔχω.