ἀσπλαγχνία

ἄσπλαγχνος

Ἀσπληδών
ἄ·σπλαγχνος, ος, ον :
1 sans cœur (litt. sans entrailles), lâche, Soph. Aj. 472 ||
2 qui ne mange pas de tripes, Plat. com. (Ath. 644a).
Étym. ἀ, σπλάγχνον.