ἄσυλος

ἀσύλωτος

ἀσύμϐαμα
ἀ·σύλωτος, ος, ον [ῡ] où il n’y a rien à dépouiller, nu, Call. Dian. 213 dout.
Étym. ἀ, *συλόω de σῦλον.